พระธรรมที่พระบรมศาสดา พระองค์ทรงตรัสรู้นั้น มีมากมายสุดที่จะคณานับ เพราะพระองค์ได้นำออกแสดงไว้ในสถานที่ต่างๆ แก่บุคคลทั่วๆ ไป ตามความเหมาะสมของสติปัญญา  เพราะพระองค์ได้แสดงพระธรรมไว้หลายๆ แห่ง หลายๆ หมวดนี่เอง ซึ่งทำให้ผู้ที่ยังไม่หลุดพ้น จึงลังเลสงสัย ในพระธรรมนั้นๆ

     พระองค์จึงมีพระเมตตาสอนธรรมเพื่อให้มนุษย์ได้รู้จักคิด รู้จักพิจารณา พระองค์จึงทรงสอนแบบสาธิตบ้าง ด้วยการกำใบไม้ไว้ในกำมือ แล้วตรัสถามภิกษุว่า ภิกษุทั้งหลายเธอเห็นใบไม้ในกำมือของตถาคตหรือไม่หนอ ภิกษุทั้งหลายได้ตอบว่า เห็นพระเจ้าข้า ภิกษุทั้งหลาย ใบไม้ในกำมือตถาคตกับใบไม้ที่อยู่ในป่า ที่อยู่บนต้นนั้น อันไหนมีมากกว่ากัน ภิกษุทั้งหลายได้กราบทูลว่า ใบไม้ที่อยู่ในป่ามีมากสุดคณานับพระเจ้าข้า แต่ใบไม้ที่อยู่ในกำมือของพระผู้มีพระภาค มีเพียงนิดเดียวพระเจ้าข้า ฉันใดก็ดี ภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่ตถาคตตรัสรู้นั้นมีมากสุดคณานับเหมือนกับใบไม้ที่อยู่ในป่า ส่วนธรรมที่ตถาคตจะนำมาแสดงแก่พวกเธอนั้น มีเพียงเทียบเท่ากับใบไม้ในกำมือตถาคตเท่านั้น ตถาคตสอนพระธรรมเพื่อความดับทุกข์เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น...

     คำว่าใบไม้ที่อยู่ในป่า มากมายนี้ หมายถึงกฎธรรมชาติที่ประชุมกันขึ้นมาเป็นมนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย ทั้งปวง สุดที่จะคณานับ...

คลิกฟังข้อความจากเสียงธรรมบรรยาย
" ใบไม้ใบเดียวของพุทธะ"

โดยพระครูไพศาลประชานุกูล
(พระอาจารย์ สมพงษ์ ฐิติสัมปันโน)
วัดเขาประตูชุมพล
ต.บ้านไร่ อ.เทพสถิต จ.ชัยภูมิ